Στο προηγούμενο μας άρθρο, (Από το Ζενίθ στο Ναδίρ https://www.ebits.com.gr/consulting/από-το-ζενίθ-στο-ναδίρ/) αναλύσαμε πώς η ύπαρξη ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος είναι από τους κυριότερους παράγοντες για την υγιή κερδοφορία μίας εταιρείας.
Αναλύοντας εν συντομία το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, καταλήξαμε πως αυτό προέρχεται από μη εύκολα αντιγράψιμη ιδιόκτητη τεχνογνωσία, από ύπαρξη αιχμάλωτης πελατείας στη συγκεκριμένη αγορά (είτε γεωγραφικά είτε προϊοντικά) και από την ύπαρξη οικονομιών κλίμακος.
Μας επισημάνατε όμως πολύ σωστά και διάφορες άλλες αιτίες που επηρεάζουν την ευρωστία των εταιρειών.
Μέσα από αυτό το άρθρο, θα σχολιάσουμε μία από τις ενδιαφέρουσες επισημάνσεις σας.
Υπερβολική Ανάπτυξη και Υπέρμετρος Δανεισμός:
Ριψοκίνδυνο και Επικίνδυνο;
Η υγιής ανάπτυξη έχει πολλά καλά. Και σίγουρα όλοι συμφωνούμε ότι μία διαχρονικά αυξανόμενη ροή κερδών είναι προτιμότερη από μία στατική.
Τι εννοούμε συνήθως όταν μιλάμε για ανάπτυξη; Από διάφορες συζητήσεις συμπεραίνω ότι συνήθως εννοούμε την αύξηση των πωλήσεων ή του μεριδίου αγοράς μιας εταιρίας. Σπανίως εννοούμε αύξηση των κερδών της. Και εδώ εγκυμονεί ένας μεγάλος κίνδυνος.
Εξηγούμαι.
Αυτό που συνήθως δεν υπολογίζεται και δεν συζητιέται είναι ότι η ανάπτυξη απαιτεί επιπρόσθετα κεφάλαια… και τα κεφάλαια αυτά έχουν κόστος.
Στην περίπτωση της δημιουργίας καινούργιων σημείων πώλησης, για παράδειγμα, απαιτούνται χρήματα για τα πάγια έξοδα, τα εμπορεύματά τους, τη διαφήμισή τους, και τους επιπλέον μισθούς. Στην περίπτωση που αναπτύσσεται ένα δίκτυο χοντρικής πελατείας, απαιτούνται κεφάλαια για επιπρόσθετα εμπορεύματα, αλλά και για τις νέες πιστώσεις στους καινούργιους πελάτες.
Ας υποθέσουμε ότι χρειάζονται π.χ. 100.000€ για μία νέα επένδυση. Και ας υποτεθεί ότι για την επένδυση αυτή, το κόστος του χρήματος ειδικά στην περίπτωση που θα χρειαστεί να προσελκύσουμε επενδυτές είναι 10%, ήτοι 10.000€ ετησίως.
Ας υποθέσουμε επίσης ότι για οποιονδήποτε λόγο, είτε κακή διαχείριση, είτε κακές συνθήκες ή επένδυση αποφέρει 5.000€.
Στα χαρτιά η εταιρία θα δείξει αύξηση των κερδών της κατά 5.000€, ενώ στην ουσία η ανάπτυξη αυτή ήταν μάλλον επιζήμια κατά 5.000€ (10.000€ κόστος χρήματος μείον 5.000€ κέρδη) για το σύνολο των επενδυτών της εταιρίας.
Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε εταιρείες που ενώ είναι ζημιογόνες να αναπτύσσονται ραγδαία, πιστεύοντας ότι αυτό θα τους σώσει. Είναι μια πλάνη. Σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις, όσο παράλογο κι αν ακουστεί, το πιο σωστό θα ήταν να συρρικνωθούν.
Σε άρθρο του Insider που αφορούσε την άλλοτε κραταιά Pizza Hut (https://www.insider.gr/epiheiriseis/142059/oi-alysides-estiasis-poy-den-antexan-stin-ellada) διαβάζουμε για την εντυπωσιακή πορεία της και τη δραματική κατάληξή της στην Ελλάδα. Δεν ήταν η μόνη που αναγκάστηκε να βάλει λουκέτο. Ήταν και το «Ράδιο Κορασίδης», η Spider, το Atlantic, o Φωκάς, ο Μαρινόπουλος και άλλοι…
Ποιοι ήταν οι λόγοι; Ο πρώτος ήταν η αλόγιστη ανάπτυξή τους, ενώ τα ήδη υπάρχοντα καταστήματά τους ήταν ζημιογόνα. Ο δεύτερος ήταν ότι για να υποστηρίξουν την ραγδαία ανάπτυξη, πολλές από αυτές τις εταιρείες προσέφυγαν σε δανεισμό. Αυτός ο δανεισμός, όμως, επιτάχυνε και την πτώση τους. Μόλις οι τράπεζες αντιλήφθηκαν τον οικονομικό κίνδυνο και την όποια επισφάλεια, δεν χαρίστηκαν.
Είναι σίγουρα επιθυμητή η ανάπτυξη και μάλιστα η κερδοφόρος ανάπτυξη (αφού πληρωθεί το κόστος εξυπηρέτησης του πρόσθετου κεφαλαίου για την επένδυση), αλλά αυτό επιτυγχάνεται μόνο σε αγορές που το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα το έχουμε εμείς, και όχι ο ανταγωνισμός μας.
Αλλιώς η ανάπτυξη είναι σαν να μεταφέρουμε ύδωρ εις πίθον Δαναΐδων. Κοινώς μία επικίνδυνη τρύπα στο νερό.
My two cents…
Τζέκης Φλωρεντίν
